- buluntu
- buluntu s1) Fund m2) (sokakta bulunup alınan çocuk) Findelkind nt
Sözlük Türkçe-Almanca kompakt. 2015.
Sözlük Türkçe-Almanca kompakt. 2015.
buluntu — is. 1) Kazı veya araştırmalarla ortaya çıkarılmış olan, bazen de rast gelinerek bulunan eski çağlardan kalma eşya 2) Sokakta bulunup alınan çocuk 3) Herhangi bir yerde bulunup gerçekten veya hükmen sahibi bulunmayan mal … Çağatay Osmanlı Sözlük
lükata — buluntu; sokakta bulunup alınan sahibi belli olmayan şey … Hukuk Sözlüğü